Edward Bach (1886–1936) był lekarzem medycyny, którego wizje i pomysły wybiegały daleko w przyszłość.
W swojej krótkiej karierze pokonał drogę od medycyny ortodoksyjnej do naturalnego sposobu leczenia, koncentrującego się na zdrowiu psychicznym i płaszczyźnie duchowej.
Bach, z pochodzenia Walijczyk, urodził się w miejscowości Moseley na przedmieściach Birmingham. J
ako dziecko wykazywał dużą intuicję, delikatność, a zarazem niezależność oraz ogromne umiłowanie przyrody.
W szesnastym roku życia opuścił szkołę i przez trzy lata pracował w prowadzonej przez ojca odlewni mosiądzu, gdyż chciał samodzielnie opłacić swoje studia medyczne.
We wczesnej karierze lekarskiej odnosił wiele sukcesów. W 1912 r. otrzymał uprawnienia medyczne w Szpitalu Uniwersyteckim w Londynie, gdzie w 1913 r. podjął pracę. Następnie został zatrudniony w National Temperance Hospital.
Wkrótce dosięgły go poważne problemy zdrowotne. Po powrocie do sił rozwinął szeroką praktykę lekarską przy Harley Street w Londynie.
Od wczesnych lat dr Bach miał przekonanie, że osobowość i konkretne postawy życiowe wpływają na stan zdrowia. Już będąc studentem, starał się postrzegać pacjentów jako ludzi, a nie przypadki kliniczne.
Doszedł do wniosku, że w chorobie ważniejsza jest osobowość, aniżeli symptomy, dlatego właśnie ją powinno się brać pod uwagę.
W Bachu rosło niezadowolenie z ograniczeń medycyny konwencjonalnej i jej koncentracji na leczeniu objawów. Wierzył, że efektywna kuracja powinna skupiać się na przyczynach choroby.
Postanowił zgłębiać swoją wiedzę z zakresu immunologii i w roku 1915 objął stanowisko asystenta bakteriologii w londyńskim Szpitalu Uniwersyteckim.
W czasie I wojny światowej z powodu słabego stanu zdrowia nie został przyjęty do służby wojskowej.
W 1917 r. ciężko zachorował. Spodziewano się jego śmierci, jednak silna determinacja, aby dokończyć prace badawcze, doprowadziła go do całkowitego wyleczenia. Kiedy później kontynuował swoje studia nad ekstraktami kwiatowymi, nie opuszczało go przekonanie, że kluczem do zdrowia fizycznego i psychicznego jest podążanie za swym powołaniem.
W latach 1919–1922 Bach pracował jako patolog i bakteriolog w London
Homoeopathic Hospital.
Tam też uświadomił sobie, że ponad 100 lat przed nim Samuel Hahnemann – ojciec homeopatii – podobnie jak on uznał osobowość za kluczowy czynnik leczenia.
Łącząc tę zasadę ze swą wiedzą z zakresu medycyny klasycznej, Bach stworzył siedem nosod – szczepionek z bakterii obecnych w jelitach. Nosody przyjmowało się doustnie celem oczyszczenia przewodu pokarmowego, uzyskując znakomite efekty w postaci poprawy ogólnego stanu zdrowia, jak również w leczeniu trudnych schorzeń przewlekłych, np. artretyzmu.
Jednocześnie Bach nadal prowadził prywatną praktykę przy Harley Street i udzielał darmowej pomocy medycznej biednym w Nottingham Place. Mając niewiele wolnego czasu, wciąż poszukiwał prostszej i czystszej metody leczenia.
Chociaż jego szczepionki zostały zaakceptowane przez świat nie podobało mu się, że ich podstawą są bakterie. Pragnął zastąpić je czymś delikatniejszym – być może na bazie roślinnej.
W roku 1928, uczestnicząc w pewnym przyjęciu, doznał olśnienia. Kiedy obserwował gości, zdał sobie sprawę, że można ich podzielić na określone typy. Następnie doszedł do wniosku, że każda z tych grup charakterologicznych reaguje na chorobę w sobie właściwy sposób.
Tej samej jesieni odwiedził Walię, skąd przywiózł dwie rośliny: kroplika i niecierpka. Podobnie jak wcześniej z bakterii, przygotował z nich doustne szczepionki, które przepisywał pacjentom zgodnie z ich typem osobowości.
Efekty były nadspodziewane. Nieco później tego samego roku użył jeszcze powojnika. Z tymi trzema ekstraktami znalazł się na progu odkrycia całkiem nowego systemu medycyny.
Wiosną 1930 roku, w wieku 43 lat Edward Bach zamknął swoją praktykę i laboratorium, a następnie udał się do Walii, by w naturze szukać kolejnych inspiracji.
Spacerując pewnego ranka po łące, wpadł na pomysł, że ogrzana słońcem kropla rosy może przyjąć lecznicze właściwości rośliny, na której spoczywa. To natchnęło go do opracowania nowej metody pozyskiwania ekstraktów z użyciem czystej wody.
W niedługim czasie, jeszcze tego samego roku napisał krótką książkę Heal Thyself (Uzdrów sam siebie), niosącą przesłanie, że przyczyną chorobą fizycznej jest życie w niezgodzie z własnym powołaniem.
Książka tę, wydaną w roku 1931, wznawia się do dziś.
Od sierpnia 1930 do 1934 dr Bach przebywał w Cromer na wybrzeżu Norfolk.
Tam poszukiwał kolejnych gatunków roślin i przygotowywał z nich wyciągi, przy pomocy których z dużym powodzeniem leczył swoich pacjentów. Ponieważ dr Bach nie pobierał za swoje usługi żadnych opłat, jego zasoby finansowe zaczęły się kurczyć.
W 1934 przeniósł się do Mount Vernon – małego domku w Oxfordshire, gdzie obecnie mieści się The Dr. Edward Bach Centre.
Pracował nadal – leczył ludzi w Sotwell i Londynie, poszukiwał kolejnych ekstraktów, robił zapiski. W tym czasie sam wielokrotnie doświadczał różnych cierpień fizycznych i psychicznych, zanim znalazł odpowiednią roślinę, która spowodowała ustąpienie objawów.
Bach kontynuował swoją działalność, dawał wykłady, jednocześnie przygotowywał swoich asystentów do przejęcia prac.
Po stworzeniu 38 esencji i mieszanki Rescue Remedy (Pierwsza Pomoc) doszedł do wniosku, że nie trzeba już szukać innych ekstraktów. Jego specyfiki odpowiadały wszystkim aspektom ludzkiej natury, a tym samym wszystkim negatywnym stanom psychiki leżącym u podłoża choroby.
Zmarł we śnie, pod koniec listopada 1936 roku, zadowolony, z poczuciem wypełnienia misji. Odpowiedzialnymi za kontynuację swego dzieła uczynił przyjaciół i asystentów. Prosił również, by jego dom pozostał miejscem, w którym będą skupiać się prace związane z odkryciami.
I tak do dzisiaj Bach Centre Mount Vernon jest punktem, gdzie udziela się pomocy, porad i prowadzi edukację, jak również miejscem, gdzie wytwarza się oryginalne tynktury.
Dzięki temu sukcesorzy dr. Bacha mogą zapewnić, że tradycja oraz zasady prostoty, czystości i uniwersalności wynalezionego przez niego systemu zostaną zachowane.
Źródło:
38 EKSTRAKTÓWKWIATOWYCH DR. BACHA / Wprowadzenie i przewodnik po 38 ekstraktach